domingo, 22 de mayo de 2011

Viaxe por Europa

1. Madrid.
Viaxe en tren: 7h. 50'20 euros.
Visitas: Museo do Prado, Museo Thyssen, Museo de Historia Natural.
Aloxamento: Hostel Onee Puerta del Sol. 26 euros.

2.Barcelona
Viaxe en tren: 8h 54min. 65'30 euros.
Visitas: Sagrada Familia, Ramblas, Camp Nou.
Aloxamento: Kambla & Catatalunya Hotel. 18 euros.

Escala: Lyon
Viaxe: 5h 49min 50 euros
Aloxamento: Hotel Les Carres Pegase. 21 euros

3. París
Viaxe: 2h 17 min. 133 euros.
Visitas: Museo do Louvre, Torre Eiffel, Sacrée Coeur
Aloxamento: Many's Hotel. 30 euros.

4. Bruselas
Viaxe: 3h 4 min. 60 euros.
Visitas: Manneken Pis, Teatro Ral de la Moneda, Palacio Real.
Aloxamento: Ambergue des 3 Fontaines. 36 euros

5. Hamburgo.
Viaxe: 6 h 44 min. 194 euros
Visitas: Porto, Museo San Diego, Museo de Arte y Oficio.
Aloxamento: Menninger Hotel. 24 euros.

6. Berlín
Viaxe: 2 h. 23 euros.
Visitas: Porta de Brandemburgo, Restos do Muro de Berlín, Reichstag.
Aloxamento: Plus Berlín Hotel. 18 euros.

7. Praga
Viaxe: 5 h. 58 euros
Visitas: Castelo de Praga, Catedral de San Vito, Reloj Astronómico.
Aloxamento: Hostel Kaktus. 17'20 euros.

8. Viena
Viaxe: 3 h 35 min. 30 euros
Visitas: Ópera de Viena, Palacio de Viena, Monumento de Johan Strauss.
Aloxamento: Wombats City Hostel Vienna. 24 euros.

9. Varsovia
Viaxe: 9 h. 35 euros.
Visitas: Auschwitz, Cárcel de Pawiak, Palacio da cultura e da ciencia.
Aloxamento: Dizzy Daisy Hostel Riviera. 15 euros

10. Budapest
Viaxe: 10 h 15 min. 50 euros
Visitas: Danubio, Plaza dos héroes, Castelo de Buda
Aloxamento: Caterina Hotel. 18 euros

11.Sofia
Viaxe: 10 h. 78 euros
Visitas: Iglesia de Boyana, Catedral Nevsky, Barracas Turcas
Aloxamento: Mostel Hostel. 18 euros.

12. Bucarest
Viaxe: 5 h 41 min. 62 euros
Visitas: Museo de Aldeer, Arco de Triunfo, Palacio real.
Aloxamento: The Midland Youth Hostel. 22 euros.

Total: 1175 euros.

jueves, 5 de mayo de 2011


Alabama 135' 765 km2 4.779.736 hab. Montgomery

Alaska 1,717,854 km² 710,231 hab. Juneau

Arizona 295,253 km² 6,595,778 hab. Phoenix

Arkansas 137.733 km² 2.834.797 hab. Little Rock

California 423,971 km² 37.253.956 hab. Los Ángeles

Carolina del Norte 139.391 km² 9.535.483 hab. Raleigh

Carolina del Sur 82,931 km² 4,407,709 hab. Columbia

Colorado 269,602 km² 4,861,515 hab. Denver

Connecticut 14,356 km² 3,502,309 hab. Hartford

Dakota del Norte 183,112 km² 639,715 hab. Bismarck

Dakota del Sur 199,730 km² 796,214 hab. Pierre

Delaware 6,446 km² 864,764 hab. Dover

Florida 170.305 km² 18.537.969 hab. Tallahassee

Georgia 153.910 km² 9.544.750 hab. Atlanta

Hawai 28.311 km² 1.283.388 hab. Honolulu

Idaho 216,445 km² 1,499,402 hab. Boise

Illinois 149,997 km² 12,852,548 hab. Springfield

Indiana 94,322 km² 6,345,289 hab. Indianápolis


Iowa 145.744 km² 2.988.046 hab. Des Moines

Kansas 213,096 km² 2,775,997 hab. Topeka

Kentucky 104,659 km² 4,241,474 hab. Frankfort

Luisiana 134,265 km² 4,293,204 hab. Baton Rouge

Maine 91.647 km² 1.317.207 hab. Augusta

Maryland 32,134 km² 5,618,344 hab. Annapolis

Massachusetts 27,337 km² 6,449,755 hab. Boston

Michigan 250.493 km² 9.883.640 hab. Lansing

Minesota 225,171 km² 5,197,621 hab. Saint Paul

Misisipi 125,433 km² 2,918,785 hab. Jackson

Misuri 180,533 km² 5,878,415 hab. Jefferson City

Montana 380,837 km² 957,861 hab. Helena

Nebraska 200.52 km² 1,774,571 hab. Lincoln

Nevada 286,352 km² 2,565,382 hab. Carson City

Nueva Jersey 22,587 km² 8,685,920 hab. Trenton

Nueva York 141,299 km² 19.378.102 hab. Albany

Nuevo Hampshire 24,216 km² 1,324,575 hab. Concord

Nuevo México 315,194 km² 2,059,179 Santa Fe

Ohio 116,096 km² 11,466,917 hab. Columbus

Oklahoma 181,035 km² 3,617,316 hab. Oklahoma City

Oregon 254,806 km² 3,747,455 hab. Salem

Pensilvania 119,282 km² 12,432,792 hab. Harrisburg

Rhode Island 4,002 km² 1,057,832 hab. Providence

Tennesse 109,150 km² 6,156,719 hab. Nashville

Texas 696.241 km² 25.145.561 hab. Austin

Utah 219.887 km² 2.645.330 hab. Salt Lake City

Vermont 24,900 km² 621,254 hab. Montpelier

Virginia 110.784 km² 8.001.024 hab. Richmond

Virginia Occidental 62,755 km² 1,812,035 hab. Charleston

Washington 184,666 km² 6,468,424 hab. Olympia

Washington D.C. 177,0 km² 582.049 hab. *

Wisconsin 169,639 km² 5,601,640 hab. Madison

Wyoming 253,337 km² 522,830 hab. Cheyenne

lunes, 14 de marzo de 2011

Discrepancia nº2: Desigualdade económica e axuda internacional. Un beneficio global.

Estamos a vivir nun mundo que experimenta un proceso de cambios, que comezaron xa fai varios séculos. Non estou a falar de outra cousa que o desenvolvemento económico, que comeza coa Revolución Industrial no século XVII. Sen embargo, este desenvolvemento económico dalgunhas rexións do planeta deu lugar a maiores desigualdades que as xa existentes, o que resulta controvertido e ata semella que perxudicial para a xente que habita nos países subdesenvolvidos.

Creo que esta é unha das maiores falacias que presentan as críticas á globalización na actualidade. É dicir ¿É perxudicial a desigualdade económica? Dende logo, non no contexto actual. Antes do desenvolvemento económico que se dá trala Revolución Industrial, a situación natural do ser humano é a pobreza, a miseria, o peligro ante a morte de fame, situación que se daba en todo o mundo. Ahora non é así. Aínda que admitíramos que a maior parte do mundo subdesenvolvido siga igual que fai douscentos anos (eu creo que melloraron económicamente), non é malo que parte da humanidade salira desta situación de progreso. Todo o contrario é tremendamente positivo, xa que a miúdo fai posible que outros lugares se desenvolvan con maior rapidez incluso. Por outra parte, creo que a maior parte dos países subdesenvolvidos experimentaron un importante avance. Poño como exemplo a América Latina, que dende 1950 ate o 2000 mantivo unha tasa de crecemento do 5% anual, según Dénis-Clair Lambert, 19 Américas Latinas, decadencias e despegues. Outro enlace interesante relativo a este tema é o seguinte: http://archives.uruguay.usembassy.gov/usaweb/paginas/2006/06-284ES.shtml
De tódolos xeitos, as desigualdades despertan no mundo occidental un sentimento de solidaridade. Esto como no, implica que moitos pidan axudas gubernamentales para estos países do Terceiro Mundo. Sen embargo, parece que estas axudas estatais non funcionan como deberían. Marcus Taylor e Susanne Soederberg bótanlle a culpa ao pequeno tamaño das mesmas. Eu non o vexo así. Según Jean François Revel en La obsesión antiamericana o continente africano ten recibido o equivalente de varios plans Marshall, 4 veces máis que o recibido por América Latina ou Asia. Non me parece que sexan créditos pequenos. O verdadeiro problema está en que as axudas estatais pasan de goberno a goberno, e os gobernos dos países subdesenvolvidos non se caracterizan polo súa falta de corrupción precisamente. Dende logo, é imposible crear unha certa igualdade económica entre a maior parte das rexións do mundo se non hai certa heteroxeneidade política (eu creo que é imposible de tódolos xeitos).

Así, chegamos ao caso das axudas de empresas privadas para o desenvolvemento. Creo que os autores do artigo (Negocio e caridade ¿a quén beneficia a axuda internacional?) están tremendamente equivocados. Afirman que é unha paradoxa que as empresas proporcionen axuda, xa que o seu obxectivo é un maior lucro, cousa que consideran tremendamente negativa. ¿Por que vai ser paradóxico? ¿Por que se benefician os habitantes dos lugares a onde as empresas deslocalizaron as súas industrias? Pareceme un grave error. Os habitantes do lugar benefícianse dende o primeiro momento en que a empresa se deslocaliza, xa que entran nun proceso de crecemento acumulativo de riqueza, que lles permite un crecemento económico. Ámbalas partes saen gañando. Sen embargo os autores critican as axudas dicindo que simplemente é para dar boa impresión ao mercado occidental. Aínda que fora así ¿importa realmente? A xente deses lugares sae beneficiada, e creo que iso é o realmente importante. Por outra parte, á empresa impórtalles esta mellora, xa que se os seus traballadores incrementan o seu benestar, incrementaran probablemente a producción. A miña impresión é dende logo, que a rasgos xerais todo o mundo sae gañando.

Un saúdo e boa sorte.

sábado, 19 de febrero de 2011

Discrepancia nº1: ¿Son culpa do capitalismo as desigualdades agrarias a nivel mundial?

A veces as cousas non son o que parecen. Por exemplo, cando unha multinacional se fai cun extenso número de terras co obxetivo de empregalas para a plantación de diferentes cultivos, facendo así que os campesiños que antes posuían esa terra se vexan destinados a unha miseria case completa. Inmediatamente, a nosa cabeza pensa nos empresarios que se aproveitan dos demáis, relacionandoo de inmediato co noso sistema económico, que permite tales accións. Realmente ¿permite o noso sistema económico, o capitalismo tales accións?
O capitalismo defende como unha das súas ideas principais a libre transacción de bens, polo que obviamente non estamos a tratar cun caso no que non se respeta este sistema tan vixente, nin sequera remotamente. ¿Por qué? Porque, evidentemente, se o campesiño ve a venda das súas terras como un problema para a súa subsistencia, de existir libre intercambio de bens, non as venderá. E de non existir libre intercambio de bens xa non falamos de capitalismo. Na miña opinión, en calquera transacción libre e informada non hai unha perda para ningunha das partes, senón que seguramente ámbalas dúas saian gañando, sen embargo, cando está transacción non é libre, existe un número moito maior de posibilidades de que unha parte saia perxudicada. A falta de liberdade no intercambio pode deberse a varios motivos, pero normalmente débese á intervención do Estado. Este é o caso do proxecto Daewoo en Madagascar, por exemplo (http://www.invertia.com/noticias/articulo-final.asp?idNoticia=2115271).

Pese a todo, as diferencias a nivel global todavía existen. Polo tanto, é importante preguntarnos, ao fin de entendermos estas desigualdades e solucionalas, as súas causas. De novo atopámonos co sistema económico como posible causante de estas diferencias. Sen embargo se exáminamos o panorama mundial, ao menos a nivel agrícola, observamos que non se respeta este sistema económico tanto como algúns pretenden. É dicir ¿realmente vivimos nun modelo económico global capitalista cando os países desenvolvidos presentan tal grado de proteccionismo? A PAC fai moito máis mal aos países subdesenvolvidos que a deslocalización, por exemplo. "Deixádenos competir libremente no mundo global", afirmaron varios presidentes de países africanos no Foro de Davos de 2003 (última páxina de este artigo http://socrates.ieem.edu.uy/articulos/archivos/92_apertura_del_comercio.pdf ). Pola súa banda, varios mandatarios de países latinoamericanos critican o proteccionismo agrícola dos países desenvolvidos, mandatarios como o uruguayo José Mujica ou o brasileiro "Lula da Silva" (http://www.elpais.com.uy/100419/ultmo-483476/ultimomomento/Mujica-cuestiono-el-proteccionismo-agricola-de-las-grandes-economias/). Estas medidas proteccionistas son contrarias ao capitalismo: o libre comercio é unha das súas teses fundamentais.

Os países desenvolvidos aproveitanse a miúdo dos países máis pobres, dende logo, pero ao meu parecer, despois do exposto anteriormente, non o fan aproveitando a conxuntura que lles ofrece o capitalismo. Porque o sistema mundial non é capitalista por completo, senón que ten certas diferencias respecto a este modelo, e, segundo eu penso, son estas diferencias as que a miúdo causan máis grandes estragos.

Así que de novo pregunto: ¿Son culpa do capitalismo as desigualdades agrarias a nivel mundial?